Miejscowości /
Muczne
Historia Mucznego sięga niespełna dwóch wieków wstecz. Na początku XIX stulecia na gruntach wsi Dźwiniacz Górny powstała potasznia, która z czasem rozrosła się w przysiółek o nazwie Mucze. Nazwa miejscowości pochodzi najprawdopodobniej od ukr. mucznyj – pol. mączny. Słowo to określa właściwości potoku, pochodzące zapewne od specyficznego koloru lub konsystencji gliny przypominających mąkę. W latach 1900 – 1934 przez Muczne przebiegała trasa kolejki wąskotorowej, biegnąca z Ustrzyk Górnych i Stuposian do Sokolików.
Po II wojnie światowej nie zachował się w Mucznem żaden dom. Początki nowego osadnictwa to lata 70-te, kiedy do wsi przybywają pierwsi pracownicy leśni. W roku 1975 Muczne wraz z ogromnym obszarem leśnym, ciągnącym się aż do Sianek zostało przejęte przez Urząd Rady Ministrów. We wsi powstał hotel i kilka drewnianych willi, poprawiono infrastrukturę drogową. W okresie tym Muczne było zamkniętą enklawą, służącą członkom rządu i gościom dewizowym rozmiłowanym w polowaniach. Piecze nad Muczem sprawował płk Kazimierz Doskoczyński, na którego cześć nazwę wsi zmieniono na Kazimierzowo. W roku 1981 powrócono do nazwy Muczne, a wszystkie obiekty przekazano w użytkowanie służbie leśnej. Dziś miejscowość jest jednym z najbardziej cichych i uroczych zakątków gminy. Obok hotelu – dostępnego dla wszystkich we wsi funkcjonuje kilka innych ośrodków noclegowych, restauracja i sklep.