BIP Facebook - dołącz do nas!

Lutowiska

Marzec

28

imieniny:

Anieli
Kasrota
Soni

Miejscowości /

Hulskie

Mapa historyczna zabudowy wsi Hulskie
Mapa historyczna

W dolnej części długiej i wąskiej doliny potoku Hulski rozciągały się zabudowania wsi o tej samej nazwie. Prócz tego niewielkie skupiska domów istniały na prawym brzegu Sanu oraz w górnej części doliny, w miejscu zwanym Rzeki lub Potasznia.
Nazwę Hulskie językoznawcy wywodzą od zniekształconego słowa wola. Wskazuje to, że wieś powstała nieco później niż pobliskie osady. Pewną wskazówką co do początków osadnictwa jest nazwa terenowa Monaster, odnoszą- ca się do gruntów dworskich w południowej części wsi. Przypuszczalnie początkowo powstał tu mały klasztor zamieszkały przez prawosławnych mnichów, zaś dopiero z czasem wieś na prawie wołoskim wzmiankowana po raz pierwszy w 1580 r.
Dobra te w XVI wieku należały do Kmitów, zaś po 1580 drogą dziedziczenie przeszły na Herburtów po nich zaś na Lubomirskich i Daniłłowiczów. Na przełomie XVII i XVIII stulecia jako dziedzice Wsi wykazywani są Dubrawcy a następnie Cetnerowie.
W tym czasie na wieś spadły liczne nieszczęścia i została znacznie wyludniona. W XVIII wieku sprowadzono tu osadników, których nazwiska świadczą, że pochodzili z polskich wsi Podkarpacia. Z czasem całkowicie zasymilowali się oni z starszą ludnością tworząc jednorodną społeczność.
W XIX wieku dobra te należały do Leszczyńskich. Następnie zaś do spokrewnionej z nimi rodziny von Holland. W tym czasie w południowej lesistej części wsi funkcjonowała duża potażarnia. W drugiej połowie XIX gospodarowali tu Franciszek i Ferdynand Maicherowie, którzy zbudowali nowy dwór i folwark oraz w ich sąsiedztwie tartak i młyn wodny. Od 1909 r. roku majątek stał się własnością przedsiębiorców drzewnych. Najpierw M. Fischera, na stępnie w 1928 r. F. Adlersberga. Z tutejszych lasów dostarczano surowiec do tartaku w Zatwarnicy. W okresie międzywojennym rozpoczęto tu również eksploatację ropy naftowej, kopalnia nie rozwinęła się jednak na większą skalę.
W 1939 i 1944 r. wieś dwukrotnie przedzieliła granica państwowa. W 1946 r. większość mieszkańców wysiedlono do ZSRR. Trzy rodziny ukryły się i prze żyły w opustoszałej wsi jeszcze jeden rok. Wysiedlono je w akcji „Wisła” na Ziemie Zachodnie. Po 1947 r. większość zabudowań została spalona lub rozebrana. Jedynie część budynków dworskich adaptowano na koszary WOP, po 1951 r. i one zostały rozebrane.
Przez kilkanaście następnych lat jedynym pozostałością po wsi była opustoszała murowana cerkiew p.w. św. Paraskewii. Opuszczony obiekt był dewastowany, zaś po pozbawieniu dachu stał się ruiną. Podobny los spotkał również dzwonnicę. Na południe od cerkwi znajduje się mały cmentarz z pięcioma zachowanymi kamiennymi nagrobkami.
Z innych śladów O Wsi dobrze zachowały się pozostałości młyna wodnego usytuowanego przy ujściu potoku Hulski do Sanu. Rzeczka ta przepływa na tym odcinku przez wąski wąwóz o stromych zboczach. Wody potoku spiętrzone były dość wysoką tamą, zaś młynówka wykuta była w skale. Do dziś dobrze zachowała się podmurówka, na której niegdyś stał młyn. Swoistą pamiątką po dawnej wsi jest fragment starej drogi wiejskiej prowadzącej od dawnych zabudowań do młyna.
Inne ślady przeszłości są znacznie bardziej zatarte. Na terenie dawnego folwarku przetrwały kamienne piwnice dworu i fundamenty budynków gospodarczych. W terenie słabo widoczna jest młynówka doprowadzająca nie gdyś wodę do tartaku wodnego i młyna.
W górnej części wsi możemy napotkać ślady nieistniejącej dzisiaj zabudowy chłopskiej i zdziczałe sady. Zachowały się również pozostałości folwarku „Rzeki”, który istniał w miejscu dawnej potażarni.

Kalendarz

p Październik 2017 n
P W Ś C P S N
            1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31